มีอุตสาหกรรมไม่กี่แห่งที่ให้ความสำคัญกับความยั่งยืนมากกว่าอุตสาหกรรมแฟชั่น ผลิตภัณฑ์ตั้งแต่ชุดว่ายน้ำไปจนถึงชุดแต่งงานวางตลาดแบบคาร์บอนโพสิทีฟ ออร์แกนิก หรือวีแก้น
ในขณะที่เสื่อโยคะทำจากเห็ดและรองเท้าผ้าใบจากชั้นวางขายปลีกจากต้นอ้อย โมเดลธุรกิจใหม่ๆ รวมถึงการรีไซเคิล การขายต่อ การเช่า การใช้ซ้ำ และการซ่อมแซมนั้นขายเพื่อช่วยชีวิตสิ่งแวดล้อม อย่างไรก็ตาม ความจริงที่น่าเศร้าคือการทดลองทั้งหมดนี้และควรจะเป็น “นวัตกรรม” ในอุตสาหกรรมแฟชั่นในช่วง 25 ปีที่ผ่านมา
ล้มเหลวในการลดผลกระทบต่อโลก นับเป็นเสียงปลุกสำหรับผู้ที่หวังว่าความพยายามโดยสมัครใจจะสามารถจัดการกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศและอื่นๆ ได้สำเร็จ ความท้าทายสำคัญที่สังคมเผชิญอยู่ การผลิตเสื้อเชิ้ตและรองเท้า
ซึ่งเพิ่มขึ้นกว่าสองเท่าในศตวรรษที่ผ่านมา – สามในสี่จบลงด้วยการเผาหรือฝังในหลุมฝังกลบ สิ่งนี้ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นความล้มเหลวส่วนตัว เป็นเวลาหลายปีที่ฉันเป็น COO ของ Timberland ซึ่งเป็นแบรนด์รองเท้าและเครื่องแต่งกายที่มีความปรารถนาที่จะนำอุตสาหกรรมไปสู่อนาคตที่ยั่งยืนมากขึ้น
สาเหตุของการลดความยั่งยืนของอุตสาหกรรมนั้นซับซ้อน แรงกดดันสำหรับการเติบโตที่ไม่หยุดยั้งซึ่งรวมถึงความต้องการของผู้บริโภคสำหรับแฟชั่นราคาถูกและรวดเร็วนั้นเป็นปัจจัยหลัก ข้อเท็จจริงที่เกี่ยวข้องก็เช่นกันที่ราคารองเท้าและเครื่องแต่งกายที่แท้จริงได้ลดลงครึ่งหนึ่งตั้งแต่ปี 1990 โดยสินค้าใหม่ส่วนใหญ่ทำจากสารสังเคราะห์จากปิโตรเลียมที่ไม่สามารถย่อยสลายได้
เพื่อให้เข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าตลาดได้ทำให้โลกล้มเหลวอย่างมากในอุตสาหกรรมแฟชั่น มาดูกันให้ละเอียดยิ่งขึ้นว่าเหตุใดแฟชั่นที่ยั่งยืนจึงเป็นอะไรที่ไม่ยั่งยืน
แต่ก็มีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม สำหรับผลกระทบด้านลบต่อสิ่งแวดล้อมของอุตสาหกรรมแฟชั่นยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่อาจมีขนาดใหญ่มาก ขอบเขตของอุตสาหกรรมกระจายไปทั่วโลกและห่วงโซ่อุปทานที่มีหลายระดับยังคงซับซ้อนและคลุมเครือ ufabet ต้องขอบคุณการเปิดเสรีทางการค้า โลกาภิวัตน์ และแรงกดดันด้านต้นทุนที่ยั่งยืน
ทำให้มีแบรนด์เพียงไม่กี่แบรนด์ที่เป็นเจ้าของทรัพย์สินของโรงงานต้นน้ำ และบริษัทส่วนใหญ่จ้างผลิตขั้นสุดท้ายจากภายนอก ลินดา เกรียร์ นักวิทยาศาสตร์ด้านสิ่งแวดล้อมกล่าวว่า “ยังมีแบรนด์น้อยมากที่รู้ว่าสินค้าของตนมาจากไหนในห่วงโซ่อุปทาน และแม้แต่น้อยรายที่เข้าสู่ความสัมพันธ์เชิงรุกกับซัพพลายเออร์เหล่านั้น
เพื่อลดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์” ลินดา เกรียร์ นักวิทยาศาสตร์ด้านสิ่งแวดล้อมกล่าว ความซับซ้อนและการขาดความโปร่งใสนี้หมายถึงการประมาณช่วงผลกระทบของคาร์บอนของอุตสาหกรรมจาก 4% (McKinsey และ Global Fashion Agenda) ถึง 10% (U.N.) ของการปล่อยคาร์บอนทั่วโลกโดยรวม เช่นเดียวกับอุตสาหกรรมอื่นๆ แฟชั่นซ้อนอยู่ในระบบที่กว้างขึ้น เป็นระบบที่มีรากฐานมาจากการเติบโต
ในขณะที่ดำรงตำแหน่งผู้บริหารในอุตสาหกรรมนี้ CFO ไม่เคยถามฉันเลยสักครั้งว่าธุรกิจสามารถทำสัญญาเพื่อให้ได้ฐานลูกค้าที่คงทนมากขึ้นหรือไม่ ฉันไม่เคยได้ยินจากนักวิเคราะห์ของวอลล์สตรีทที่เสนอให้ทิมเบอร์แลนด์จัดลำดับความสำคัญของความยืดหยุ่นก่อนการเติบโตของรายได้ การแสวงหาการเติบโตที่ “มากขึ้น”
อย่างไม่ยอมแพ้นี้ขับเคลื่อนกลยุทธ์ที่เฉพาะเจาะจงสำหรับอุตสาหกรรมแฟชั่น เนื่องจากเป็นเรื่องยากที่จะสร้างเสื้อเบลาส์ กระเป๋าถือ หรือถุงเท้าที่ทำงานได้ดีขึ้นหรือมีประสิทธิภาพมากขึ้นเพื่อกระตุ้นการบริโภค อุตสาหกรรมจึงผลักดันการเปลี่ยนแปลง ไม่ดีกว่าแค่แตกต่าง ถูกกว่า หรือเร็วกว่านั่นเอง